Lubię filmy biograficzne, a powyższy skusił mnie dodatkowo, intrygującym tytułem.
Rozpaliłem się zatem, niestety niepotrzebnie, bo film zwyczajnie mnie zmulił.
Zamiast wartkiej akcji dostałem coś na kształt relacji z otwarcia Domu Kombatanta na Podlasiu.
Gdyby reżyser zabrałby się za nakręcenie biografii o NIkiforze, wynalazłby chyba najskuteczniejszy lek dla ludzi cierpiących na chroniczną bezsenność. Tak skuteczny, że potem trzeba by było wybudzać ich ze śpiączki...
Kolejną irytującą mnie sprawą, była fatalna, karykaturalna wręcz gra aktorska tytułowej bohaterki graną przez Juno Temple. Dawno nie widziałem takiej amatorszczyzny. Jeśli dodać do tego fatalnie dobrane peruki głównej bohaterki, jakby kupione na Allegro w opcji "z dostawą najtaniej".
Doszło do tego, że podczas projekcji miałem czasem wrażenie, że zamiast amerykańskiego filmu, oglądam jakiś głupawy, polski kabaret na Polsacie.
Rodzynkiem okazało się krótkie i niespodziewane pojawienie się dawno niewidzianego Petera Fondy i dramatyczne zakończenie filmu, które paradoksalnie wprowadziło do niego trochę życia.
Podsumowując, średnie to wszystko było niestety...